طبقه بندی محتوای کربن لوله های فولادی بدون درز

فولاد کربنلوله بدون درزتقسیم می شود به:

فولاد کم کربن، محتوای کربن کمتر از 0.25٪ است.
فولاد کربن متوسط، محتوای کربن 0.25٪ - 0.6٪ است.

فولاد کربن بالا با محتوای کربن بالای 0.6٪.

1. لوله بدون درز فولاد کم کربن

لوله فولادی کم کربنفولاد کربنی با محتوای کربن کمتر از 0.25 درصد است که شامل اکثر فولادهای ساختاری کربنی معمولی و برخی از فولادهای ساختاری کربنی با کیفیت بالا می شود که بیشتر آنها برای مهندسی قطعات سازه ای که نیازی به عملیات حرارتی ندارند استفاده می شود.برخی نیز کربن دار یا عملیات حرارتی هستند.

2. لوله بدون درز محتوای کربن عمومی (فولاد کربن متوسط)

فولاد کربن متوسط عملکرد حرارتی و برش خوبی دارد، اما عملکرد جوشکاری ضعیفی دارد.استحکام و سختی آن بیشتر از فولاد کم کربن است، در حالی که انعطاف پذیری و چقرمگی کمتر از فولاد کم کربن است.می توان آن را مستقیماً با نورد سرد بدون عملیات حرارتی پردازش کرد یا می توان آن را بعد از عملیات حرارتی ماشینکاری یا جعل کرد.فولاد کربن متوسط ​​سخت شده دارای خواص مکانیکی جامع عالی است.حداکثر سختی قابل دستیابی حدود HRC55 (HB538) و σb 600-1100MPa است.بنابراین فولادهای کربن متوسط ​​به طور گسترده در کاربردهای مختلف سطح مقاومت متوسط ​​مورد استفاده قرار می گیرند.این نه تنها به طور گسترده به عنوان یک مصالح ساختمانی استفاده می شود، بلکه برای ساخت قطعات مختلف ماشین آلات نیز استفاده می شود.

3. لوله بدون درز فولاد کربن بالا

فولاد پر کربن اغلب فولاد ابزار نامیده می شود، با محتوای کربن 0.60٪ تا 1.70٪، که می تواند خاموش و گرم شود و عملکرد جوش ضعیفی دارد.چکش ها، کلاغ ها و غیره همگی از فولاد با محتوای کربن 0.75 درصد ساخته شده اند.ابزارهای برش مانند مته ها، شیرها و ریمرها از فولاد با محتوای کربن 0.90٪ تا 1.00٪ ساخته شده اند.

جوش پذیری فولاد عمدتاً به ترکیب شیمیایی آن بستگی دارد.تاثیرگذارترین عنصر کربن است و هر چه میزان کربن فولاد بیشتر باشد، جوشکاری آن دشوارتر می شود.بسیاری از دیگر عناصر آلیاژی فولاد نیز برای جوشکاری مناسب نیستند، اما درجه تأثیرگذاری عموماً بسیار کمتر از کربن است.

به طور کلی، فولاد کم کربن جوش پذیری خوبی دارد و به روش های پردازش خاصی نیاز ندارد.جوشکاری با الکترودهای پایه تنها زمانی ضروری است که دماهای پایین، صفحات ضخیم یا نیازهای بالا مورد نیاز باشد و نیاز به پیش گرمایش مناسب باشد.هنگامی که محتوای کربن و گوگرد فولاد کم کربن از حد بالایی فراتر رود، علاوه بر انتخاب معقول شکل شیار، از الکترودهای کم هیدروژن با کیفیت بالا، پیش گرمایش و پس گرمایش برای جلوگیری از ترک های حرارتی از کاهش نسبت مذاب استفاده می شود. .

فولاد کربن متوسط ​​در حین جوشکاری مستعد ترک های سرد است.هر چه محتوای کربن بیشتر باشد، تمایل به سخت شدن ناحیه متاثر از گرما بیشتر، تمایل به ترک سرد بیشتر و جوش پذیری ضعیف تر است.با افزایش محتوای کربن فولاد، میزان کربن فلز جوش نیز افزایش می یابد.همراه با تاثیر منفی گوگرد، جوش ها مستعد ترک خوردگی داغ هستند.بنابراین، هنگام جوشکاری فولاد کربن متوسط، باید از الکترودهای پایه با مقاومت در برابر ترک عالی استفاده شود و اقدامات پیش گرمایش و پس از گرمایش برای جلوگیری از بروز ترک انجام شود.

هنگام جوشکاری فولاد پرکربن، به دلیل محتوای کربن بالای این فولاد، در حین جوشکاری، تنش جوشکاری زیادی ایجاد خواهد شد.تمایل به سخت شدن و ترک های سرد در ناحیه متاثر از حرارت جوش زیاد است و ناحیه جوش نیز مستعد ترک های داغ است.فولاد پرکربن بیشتر از فولاد با کربن متوسط ​​در حین جوشکاری ترک های داغ ایجاد می کند، بنابراین بدترین قابلیت جوش را دارد و برای سازه های جوشکاری عمومی استفاده نمی شود، بلکه فقط برای جوشکاری تعمیری و عملیات سطحی قطعات ریخته گری استفاده می شود.پس از جوشکاری، جوش باید برای کاهش تنش، تثبیت سازه، جلوگیری از ایجاد ترک و بهبود عملکرد جوش، گرم شود.